Η ζωή βρίσκεται εκεί έξω
Oλο και περισσότεροι άνθρωποι αποφασίζουν να πάρουν τα βουνά στις μέρες μας. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Ενας καλός μου φίλος ετοιμάζεται να τρέξει στο Olympus Marathon. Συμμετείχε στο μαραθώνιο και τώρα θέλει να τα καταφέρει σε ορειβατικό. Ο αγώνας είναι στις 26 Ιουνίου, αλλά εκείνος προετοιμάζεται από τώρα. Βάλαμε και στοίχημα, οπότε μάλλον θα το κάνει.
Ο Νίκος Μιχαλόπουλος, δάσκαλος, συγγραφέας και αθλητής της σκοποβολής, ετοιμάζεται να ανέβει το Κιλιμάντζαρο με την αποστολή της Μαρτίνας Ναβρατίλοβα, για την ενίσχυση του Laureus Sport for Good Foundation. Είναι η πρώτη φορά που θα αποπειραθεί να κάνει κάτι τέτοιο. Ο στόχος του είναι να φτάσει στα 6.000 μέτρα, και το Men’s Health τον στηρίζει στην προσπάθειά του.
Ο Νίκος Κουρής, που βρίσκεται στο εξώφυλλό μας (η συνέντευξή του είναι στη σελ. 94), μας λέει ότι ανυπομονεί να ξαναβρεί χρόνο να ανέβει στου Φιλοπάππου να τρέξει. Εντάξει, το Φιλοπάππου είναι λόφος και όχι βουνό, αλλά το ίδιο κάνει.
Δεν υπάρχει τίποτα πιο ανθρώπινο από την πρώτη βαθιά ανάσα που θα πάρεις μέσα σε ένα δάσος, πάνω σε ένα βουνό, έξω από τη μεγάλη πόλη. Είναι τόσο καθαρός ο αέρας, που σε κάνει να αναρωτιέσαι γιατί είχες τόσο καιρό να κάνεις κάτι τόσο απλό και τόσο εύκολο. Μια μεγάλη ανάσα καθαρού αέρα. Ανάπνευσε μαζί μου. Πριν από λίγο καιρό, ανέβηκα για μερικές ημέρες στον Παρνασσό. Περπατήσαμε με την παρέα για λίγο στον Εθνικό Δρυμό. Είχα καιρό να βρεθώ εκεί έξω. Στην αρχή μπορεί να νιώσεις λίγο ξένος, αλλά δεν αργείς να συνειδητοποιήσεις ότι ίσως αλλού είσαι ξένος. Στο θέμα «Θυμήσου την άγρια πλευρά σου» στη σελ. 114, θα διαβάσεις γιατί αυτή η άγρια πλευρά σου είναι τόσο φυσική όσο μια ανάσα. Σύμφωνα με μια τελευταία έρευνα, η πλειοψηφία των παιδιών από 7 έως 17 χρονών περνούν περισσότερες από 7,5 ώρες μπροστά σε μια οθόνη. Σε κάνει να αναρωτιέσαι αν για τις επόμενες γενιές τα βουνά θα είναι μια εφαρμογή του facebook.
Ολες οι τελευταίες έρευνες συμφωνούν στο ότι λίγος χρόνος στη φύση μπορεί να θεραπεύσει, να προλάβει ασθένειες, να σε κάνει πιο έξυπνο και να σκοτώσει το στρες στη ρίζα του. Οταν ρώτησαν ανθρώπους πού θα ήθελαν να ζήσουν, ποιο είναι το σπίτι των ονείρων τους, σχεδόν κανένας δεν φαντάστηκε μια μεζονέτα στα προάστια ή ένα ρετιρέ στο κέντρο της πόλης. Ολοι συμφώνησαν στο ότι θα ήθελαν το σπίτι τους να βρίσκεται σε δεντρόφυτη περιοχή, που να βλέπει από ψηλά τη θάλασσα. Θα ρωτήσεις, αν θέλουμε αυτό, γιατί φτιάξαμε έτσι τις πόλεις μας; Βγες εκεί έξω. Θα βρεις πολλές απαντήσεις, οι οποίες θα σου δημιουργήσουν νέες απορίες. Τώρα είσαι σε καλό δρόμο.
