 |
Κάναμε έρευνα σε εκατοντάδες αφεντικά για το πώς προσλαμβάνουν και πώς απολύουν. Δες τι έχουν στο μυαλό τους την ώρα που παίζουν με το μαχαίρι.
3.00 π.μ. Εεε;! Τι είναι! Ωχ! Είμαι ξύπνιος. Είναι πολύ σκοτεινά ακόμη. Πρέπει να ξαναπέσω για ύπνο. Ορίστε, εδώ είμαι και ξανακοιμάμαι. Αμέσως, τώρα!
«Τίποτα, αγάπη μου».
Καλύτερα να μην ενοχλήσω την Ελένη. Το σιχαίνεται να ξυπνάει τέτοιες ώρες.
3.12 π.μ. Απλώς θα μείνω εδώ ξαπλωμένος και δεν θα σκέφτομαι για το διοικητικό συμβούλιο στις 23 του μήνα. Μέχρι τότε έχουμε -για να δούμε- εντεκάμισι μέρες μακριά. Τι νόημα έχει να ανησυχώ; Εκτός, βέβαια, από το τι θα γίνει αν δεν εγκρίνουν την κεφαλαιοποίηση του δανείου για την αύξηση μετοχικού κεφαλαίου. Σκατά. Δεν ξέρω καν τι σημαίνει όλο αυτό. Τι κάνω σ’ αυτήν τη δουλειά; Γιατί δεν έγινα ωκεανολόγος να μπω στην Greenpeace; (1)
3.27 π.μ. Δεν μπορώ να το χωνέψω ότι ο Κυριακίδης δεν μου είπε για το θέμα με τις κεφαλαιουχικές δαπάνες στο Βουκουρέστι. Αυτό θα μας πάει πίσω στον προϋπολογισμό τουλάχιστον 34 εκατομμύρια ευρώ και τώρα θα φαίνομαι σαν καραγκιόζης. Θα το πληρώσει αυτό. Αλλά πώς; Μμμμ… Τι θα τον έκανε να ανησυχεί τόσο πολύ, όπως με έχει αναστατώσει εμένα τώρα;
4.16 π.μ. Ξέρω. Λατρεύει το τένις. Ο τύπος τη βρίσκει πιο πολύ με το τένις από το να κοιμάται με τη γυναίκα του. Κατανοητό αν έχεις δει τη γυναίκα του. Γι’ αυτό και δεν θα τον βάλω στη λίστα με τα στελέχη που θα παίξουν στο πρωτάθλημα εταιρειών. Και θα είναι το μόνο μεγάλο στέλεχος απ’ όλη την πιάτσα που θα λείπει. Και θα πρέπει να έρθει να τα βάλει μαζί μου! Για να δούμε λοιπόν αν έχει τα cojones γι’ αυτό! Χα! Χα, χα, χα, χα! Ζζζζζζζ…. (2)
5.55 π.μ. Τι στην ευχή είναι αυτό; Το ξυπνητήρι; Κοίτα να δεις. Κοιμήθηκα!
«Οχι, γλυκιά μου. Θα τον πάρω στο γραφείο».
Τη λατρεύω τη Μαρία, αλλά ο καφές της δεν πίνεται. Αλλά κι εσωτερική οικιακή βοηθό να είχαμε, τα ίδια χάλια θα την είχε εκπαιδεύσει να φτιάχνει. Γι’ αυτό λατρεύω τη Nespresso μηχανή μου. Τέλειος καφές κάθε φορά. (3) Η Μαργαρίτα ξέρει πώς μου αρέσει. Αν ήξερε να ξεχωρίζει και το EBITDA (σ.σ.: τα λειτουργικά κέρδη) από το παριζάκι.
7.52 π.μ. Λατρεύω το γραφείο μου, αλλά όχι κι αυτούς τους δύο τύπους που με περιμένουν σε αυτό. (4)
«Γιώργο, Κώστα. Πώς τα πάτε;».
Μπλα, μπλα, μπλα. Αναρωτιέμαι τι να γίνεται με τα ομόλογά μου. Το ότι έβαλα όλα τα λεφτά μου σε εκείνο το κλειστό, αφορολόγητο πακέτο με σταθερή απόδοση, το ’07, ήταν το πιο έξυπνο πράγμα που έκανα ποτέ. (5)
«Χωρίς αμφιβολία, νομίζω ότι είστε στον σωστό δρόμο». Τι στην ευχή μουρμουρίζουν τόση ώρα; Τι νούμερα είναι αυτά; Για κάτσε μισό λεπτό. Τα έσοδα έχουν μειωθεί πόσο; Πενήντα τοις εκατό; Τι στο…;
«Γιατί δεν το έμαθα αυτό νωρίτερα; Δημοσιεύουμε τα αποτελέσματα τριμήνου μας σε μία εβδομάδα κι εγώ πρέπει να πω πως οι πωλήσεις μας έχουν πέσει σε κώμα! Για συνέλθετε! Δεν ξέρω τι θα κάνετε! Δεν θα ξαναδώ ποτέ τέτοια αποτελέσματα! Αλλάξτε τα! Φύγετε από δω μέσα!». (6)
Ετσι πρέπει. Αυτό θα τους μάθει κάτι. Ναι, και βέβαια ξέρω πως δεν μπορούν να κάνουν τίποτε για τα έσοδα. Ολοι είναι μες στον ντορβά αυτήν την περίοδο, αλλά δεν παθαίνουν τίποτα αν έχουν ένα βούρδουλα πάνω απ’ το κεφάλι τους κάθε τόσο. Γι’ αυτό βγάζουν τα χοντρά λεφτά. Ή τουλάχιστον τα έβγαζαν.
Κανείς δεν βγάζει χοντρά λεφτά πια. Γι’ αυτό ακριβώς και γουστάρω τόσο πολύ τα ομόλογά μου. Κάτσε να πάρω το χρηματιστή μου να δω πώς πάνε. (7)
10.00 π.μ. Ο Βαγγέλης Κυριακίδης περιμένει έξω από το γραφείο μου. Ασ’ τον να κάτσει λίγο εκεί έξω. Μπορεί να είναι ο «πολλά βαρύς» του Οικονομικού, αλλά εγώ είμαι το αφεντικό! Και μπορώ να κάνω ό,τι θέλω! (8)
«Εντάξει, Μαργαρίτα. Πες στον κύριο Κυριακόπουλο να περάσει».
Κοίτα τον πώς έρχεται: αστραφτερός και τέλειος. Τι παπάρας! Σιχαίνομαι τον τρόπο που πιάνει τα μαλλιά του. Σαν να είναι τόσο περήφανος γι’ αυτά. Σιγά το πράγμα. Εχει μαλλιά. Μπράβο του. Κάποιοι τα καταφέρνουν πολύ καλά με πολύ λιγότερα – στην πραγματικότητα, τα καταφέρνουν καλύτερα! (9)
«Βαγγέλη! Τι κάνεις, αδερφέ; Κάτσε, πιες ένα εσπρεσάκι». Τη μηχανή ολόκληρη μπορεί να πιει αυτός. Είναι τεράστιος, σαν μουλάρι.
«Πες μου κάτι παραπάνω για το Βουκουρέστι. Δεν μπορώ να σου κρύψω ότι ήμουν έκπληκτος».
Σιχαμένε, κρυψίνε, κρετίνε. Το ήξερε όλο αυτό μήνες τώρα. Και τι νόμιζε; Πως μπορούσε να το κρύψει από μένα;
«Ενδιαφέρον. Ποια είναι η πρόγνωση;».
Μοιραίο: αυτή είναι η πρόγνωση. Το απόλυτο μηδέν στα λειτουργικά έσοδα για τα επόμενα 3 χρόνια. Η απόλυτη καταστροφή, εκτός κι αν μπορέσουμε να το φορτώσουμε όλο αυτό σε κάποιους ανυποψίαστους Ρουμάνους.
«Ο.Κ., φίλε μου. Σε ευχαριστώ για την ενημέρωση. Συνέχισε την καλή δουλειά. Ξέρω πως είναι μεγάλο μπέρδεμα, αλλά αν κάποιος μπορεί να το βγάλει πέρα, αυτός είσαι εσύ, φιλαράκι».
Πρέπει να αρχίσω να ψάχνω για τον αντικαταστάτη του αμέσως. (10)
10.30 π.μ. έως στο γεύμα. Ας με σκοτώσει κάποιος τώρα. Μιάμιση ώρα με το Νομικό Τμήμα για να συμπληρώσουν δύο κενά σε μία φόρμα σε μια παρουσίαση; Η Μαργαρίτα είναι καλή γραμματέας, αλλά πρέπει να με προστατεύει από τέτοια πράγματα! (11)
«Φοβάμαι ότι δεν καταλαβαίνω τι σημαίνουν τα γραφικά στη σελίδα 57, παιδιά. Μπορείτε να μου το εξηγήσετε σε μια γλώσσα που να την καταλαβαίνει ένας απλός MBA; Ή, ακόμα καλύτερα, ένα μικρό παιδί;».
Αυτό θα τους κάνει να μιλάνε για άλλα 20 λεπτά. Τελικά, τι να φάω σήμερα; 12 μ. Ω, ναι. Θα πάω στη Ράτκα με εκείνο το μωρό από το Οικονομικό. Πώς τη λένε; Αννα; Μαρία; Μαριάννα; Τι σπουδαίο κώλο που έχει αυτό το κορίτσι. Λατρεύω τις κοντές φουστίτσες της, που με το ζόρι καλύπτουν το λειτουργικό της σύστημα. Πρέπει να βρω μια θέση γι’ αυτή στο τμήμα μου. Εκτός από την προφανή, εννοώ.
Σταμάτα! Τίποτα δεν πρόκειται να συμβεί. Κανείς δεν κάνει τέτοια πράγματα πια. Πρέπει να μείνεις εντός ορίων. Αντρες και γυναίκες στο χώρο εργασίας, όλοι ίδιοι. Πολύ ίσοι. Δεν κουτουπώνεις τους συναδέλφους σου. Μεγάλη τιμωρία για κακή συμπεριφορά. Αλλά, πάλι, αν με έπαιρνε απ’ το χέρι και με προσκαλούσε σε εκείνο το μικρό δωματιάκι που έχουν στο πίσω μέρος του Οικονομικού. (13)
Τι ώρα είναι; Μόνο 10 λεπτά ακόμη! Υποθέτω θα πάρω ένα T-Bone με λίγο αίμα. Δεν θα πιω ουίσκι φυσικά. Οι υπεύθυνοι επαγγελματίες των επιχειρήσεων δεν πίνουν στο φαγητό πια. Ενας σημαντικός λόγος γιατί οι επιχειρήσεις είναι τόσο χάλια.
2.25 μ.μ. Χρειάζομαι έναν υπνάκο.
«Μαργαρίτα; Πρέπει να ξαναδώ αυτήν την ενημέρωση. Κράτα τα τηλεφωνήματά μου». (14)
3.15 μ.μ. Ο.Κ. Τώρα νιώθω περίφημα! Θέλω να κάνω κάτι θετικό. Ποιου τη μέρα να καταστρέψω;
«Μαργαρίτα, πάω στον 3ο να δω τι κάνουν ο Ευαγγέλου, ο Πανουσόπουλος κι ο Καραγιώργος. Θα έχω το κινητό μαζί μου, αλλά αν δεν γίνει κάτι, δώσε μου ένα μισάωρο περίπου».
Θα σκάσω σαν τον Φαντομά μπροστά τους! Θα τους τρελάνω τελείως! Χα! Κάτι τέτοια κάνω και με λατρεύω! (15)3.17 μ.μ. Ξέρω ότι έπρεπε να ξέρω ποιος είναι αυτός ο τύπος που μου χαμογελάει στο ασανσέρ. Ο Παπακυριάκος; Ο Ιωάννου; Τι στο διάολο; Από το ΙΤ είναι. Νομίζω. (16)
«Πώς πάει, φίλε;».
Πάντα είναι καλό να λες γεια σου. Σε συμπαθούν περισσότερο. Κάποιες φορές, οι άνθρωποι δεν με γουστάρουν. Τους βλέπω στο δρόμο -όταν με εντοπίζουν να έρχομαι- και κανένας δεν με παίρνει τηλέφωνο πια για να μου πει απλώς ένα γεια. (17)
3.25 μ.μ. Κοίτα τους όλους πώς δουλεύουν σ’ αυτό τον όροφο. Τα κεφάλια κάτω. Στο τηλέφωνο. Χτυπάνε σαν τρελοί τα κομπιούτερ τους. Τους λατρεύω αυτούς τους τύπους. Θα έδινα και τη ζωή μου γι’ αυτούς. Καλά, εντάξει, πού είναι τα αγοράκια μου τώρα;
«Οχι, όχι, μη σηκώνεστε παιδιά. Απλώς, πήγαινα στο γραφείο μου και είπα να περάσω να δω πώς είστε».
Κοίτα τους πώς τρέμουν. Είναι να τους λυπάσαι.
«Ξέρω ότι είναι άγρια τα πράγματα, παιδιά. Επίσης, ξέρω ότι δεν υπάρχει καμία καλύτερη ομάδα σε αυτήν τη δουλειά. Συνεχίστε έτσι, γερά!».
Κι αν τα νούμερα δεν βελτιωθούν, θα πρέπει να απολύσω έναν από εσάς. Ποιον απ’ όλους, όμως;
4.55 μ.μ. Τι; Με θέλει ο Σταύρος;
«Ποια γραμμή, Μαργαρίτα;».Τι θέλει τέτοια ώρα; Το χρηματιστήριο έχει κλείσει. Δεν έχουμε κανένα μεγάλο θέμα ανοιχτό. Τι να θέλει ο πρόεδρος από μένα;
«Τι εννοείς “ανεβαίνει”;».
5.03 μ.μ. Επρεπε να πλύνω τα δόντια μου μετά το φαγητό.
5.04 μ.μ. «Σταύρο! Τι απρόσμενη χαρά! Πώς είσαι;».
Δεν γίνεται να μείνω χωρίς δουλειά τώρα. Οι μετοχές μου είναι όλες πεσμένες και το μπόνους μου δεν ήταν και για να κάνω πάρτι, κι έχω δύο σπίτια και πέντε παιδιά (μαζί με της γυναίκας μου) να μεγαλώσω, τα δύο πάνε πανεπιστήμιο, τι θα κάνω! Σταύρο, σε παρακαλώ, μη με σκοτώσεις! (19)
«…Τι είναι αυτό;».Δεν το πιστεύω.
«Να σου πω την αλήθεια, Σταύρο, δεν είμαι σίγουρος ποιο από τα εστιατόρια στο Κολωνάκι έχει τα μυαλά αρνιού με το λεμόνι και το δενδρολίβανο. Κάτσε να το κοιτάξω».
Δεν μπορεί, πρέπει να το έχει το Αθηνόραμα.
«Θα το κοιτάξω στο Αθηνόραμα».
Ωωωω, δόξα τω Θεώ! Το έχει! Να ‘σαι καλά, Αθηνόραμα!
«Ναι, Σταύρο. Είναι κοντά στην πλατεία. Θες να σου τυπώσω το χάρτη ή να σου το γράψω σε ένα post-it; Να βάλω τη Μαργαρίτα να πάρει τηλέφωνο για κράτηση;». (20)
Σε παρακαλώ, μη μου πεις να πάρω εγώ για να κάνω κράτηση.
«Και, βέβαια, μπορείς Σταύρο μου να κάνεις μόνος σου κράτηση! Εσύ είσαι το ΑΦΕΝΤΙΚΟ!».
Το πολύ τρομακτικό αφεντικό.
«Κανένα προβληματάκι! Χαίρομαι που βοήθησα!».
Κανένα προβληματάκι; Γιατί λέω τόσο χαζά πράγματα στο αφεντικό μου; (21)
5.47 μ.μ. Χρειάζομαι ένα ποτό. (22)
«Μαργαρίτα, πάρε μου τον Ηλία». Ο Ηλίας θα πιει ένα ποτό μαζί μου.
«Ηλία! Βάλε το παλτό σου και συνάντησέ με στην είσοδο. Αν αργήσεις, απολύθηκες. Το ‘πιασες;».
Ο παλιός, καλός Ηλίας. (23)
11.51 μ.μ. Κοίτα να δεις, ούτε ξέρω πώς έγινε αυτό. Αρχίσαμε με ένα μαρτίνι, μετά ήρθε ο Παναγιώτης και μετά φάγαμε πέπερ στέικ μαζί με κάτι καταπληκτικά ορεκτικά, και μετά το ρίξαμε στα malt. Τελικά, γιατί είμαι τόσο αγχωμένος συνεχώς; Αυτή είναι η ζωή που διάλεξα. Ναι, φυσικά και σου σπάει τα νεύρα κάποιες φορές, αλλά τον περισσότερο καιρό είναι απλώς υπέροχη! Τη λατρεύω! Πόσο υπέροχο είναι να είμαι εγώ!
«Καληνύχτα, αγάπη μου».
Δεν υπάρχει λόγος να ξυπνήσω την Ελένη. Το σιχαίνεται να ξυπνάει τέτοιες ώρες.
Σημειώσεις
1. Το 72% των αφεντικών πιστεύουν ότι θα έπρεπε να είχαν ακολουθήσει στην καριέρα τους τα παιδικά τους όνειρα.
2. Αγαπημένοι τρόποι για να αυξήσουν την πίεση σε κάποιον υφιστάμενο χωρίς να του πουν τίποτα: α) βαθύς αναστεναγμός, β) ορίζουν ένα meeting για αργότερα μες στην ημέρα και δεν λένε περί τίνος πρόκειται.
3. Το 16% των αφεντικών έχει τις δικές του καφετιέρες στο γραφείο του.
4. Το 34% λέει πως είναι πιο δυσάρεστο και δύσκολο να συμφωνήσει σε κάτι στις 8 π.μ. (και πιο δεκτικοί στις 10 π.μ.).
5. Το 79% ταξιδεύει κάπου ενώ ακούει τους υπαλλήλους του.
6. Το 30% λέει πως το να φωνάζεις είναι μία επιτυχημένη τεχνική κινητοποίησης κι αύξησης κίνητρου.
7. Το 26% τσεκάρει τις ατζέντες του στη δουλειά μία φορά την εβδομάδα ή περισσότερο.
8. Το 37% παραδέχεται πως έχει κάνει κάποιον να περιμένει για λόγους «υποταγής», παρότι δεν είχε κάποια ιδιαίτερη δουλειά.
9. Το 87% λέει ότι ένας υπάλληλος δεν πρέπει να ντύνεται καλύτερα από τον «μεγάλο».
10. Το 29% των αφεντικών σκέφτεται να απολύσει κάποιον τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα.
11. Τα αφεντικά λένε ότι μόνο το 20% των meetings είναι πράγματι παραγωγικό.
12. Το 80% ονειρεύεται με ανοιχτά μάτια κατά τη διάρκεια των meetings.
13. Το 59% παραδέχεται πως φαντασιώνεται κάποιες υπαλλήλους ή συνεργάτες τους.
14. Το 13% κοιμάται στη δουλειά.
15. Το 51% επιτίθεται στους υφισταμένους του, απλώς για να τους έχει σε εγρήγορση.
16. Το 91% ξέρει το όνομα κάθε υπαλλήλου που δουλεύει γι’ αυτούς.
17. Το 27% εύχεται να ήταν φίλοι με περισσότερους από τους υπαλλήλους τους.
18. Το 13% πιστεύει πως δικαιούται να κάνει λιγότερη δουλειά από τους υπαλλήλους τους.
19. Το 16% περιμένει πως τελικά θα απολυθεί και το 38% δεν έχει Plan B.
20. Το 22% πιστεύει πως το γλείψιμο στους ανωτέρους είναι αναγκαίο σε μια καριέρα.
21. Το 83% εκατό πιστεύει ότι λέει χαζά πράγματα στους ανωτέρους του.
22. Το 71% πηγαίνει για ποτό μετά τη δουλειά, μία ή δύο φορές την εβδομάδα.
23. Το 31% κρατάει έναν περιθωριακό υπάλληλο κοντά του, γιατί είναι καλός φίλος ή χρήσιμος/ή με άλλους τρόπους.
* Τα αποτελέσματα προέρχονται από δημοσκόπηση του αμερικανικού Men’s Health σε 445 ανώνυμα αφεντικά.
