 |
Τι θα συνέβαινε αν ξυπνούσες αύριο το πρωί και κάτι είχε πάει πολύ στραβά με το πουλί σου;
Προχθές μου συνέβη το χειρότερο πράγμα που μου έχει συμβεί σε νοσοκομείο, μου είπε ο Γιώργος, ένας από τους καλύτερους φίλους μου. Πίναμε καπουτσίνο σε ένα από τα αμέτρητα καφέ στο κέντρο. Βλέπαμε τις μεσημεριανές γυναίκες να περνούν μπροστά από το τζάμι. Ολα ήταν υπέροχα, εκτός από ένα πράγμα. Ο Γιώργος είχε βγάλει μία αρκετά μεγάλη αιμορροΐδα. Πήγε στο νοσοκομείο και, αντί για τον συνήθη γηραλέο πρωκτολόγο, που απαντάται συνήθως σε τέτοια περιβάλλοντα, στη θέση του υπήρχε μία πανέμορφη, μοντελικών αναλογιών, γαστρεντερολόγος. Κάποια τόσο όμορφη, μου εκμυστηρεύτηκε ο Γιώργος, δεν τη λες πρωκτολόγο. Τη λες γαστρεντερολόγο ή μητέρα των παιδιών σου. Ολα έγιναν πολύ γρήγορα. Τη μία στιγμή καθόταν (σχεδόν) άνετος στην άκρη του εξεταστικού τραπεζιού και την άλλη ήταν μπρούμυτα κρατώντας τα κωλομέρια του ανοιχτά με την πανέμορφη (και σε ηλικία τεκνοποιίας) γαστρεντερολόγο να του εξερευνά τις βαθύτερες κοιλότητές του.
«Σου έχω κάτι χειρότερο» του απάντησα. «Πήγα στον ουρολόγο πριν από μιάμιση εβδομάδα. Μόλις του είπα το πρόβλημά μου κάλεσε μία νοσοκόμα, η οποία πρώτα μου έκανε μία ένεση για να αποκτήσω στύση και μετά μου το φωτογράφησε». Τώρα που το λέω μοιάζει με σεκάνς από διεστραμμένη art house γιαπωνέζικη ταινία του ’80. Ο Γιώργος προσπαθεί να καταλάβει αν κάνω πλάκα. Δεν ξέρει όμως ότι δεν έχει ακούσει ακόμη το χειρότερο μέρος της ιστορίας. «Ορίστε τι συνέβη».
Στραβό ξύπνημα
Ξεκίνησε με μία απίστευτη κατουρόκ***α. Ξύπνησα τα άγρια χαράματα κι, ενώ πήγαινα στο μπάνιο, παρατήρησα ότι το πέος μου είχε στραβώσει σε γωνία 90 μοιρών και τώρα κοιτούσε ίσια προς το ταβάνι. Προσπάθησα να το ισιώσω, αλλά δεν τα κατάφερα. Μου ήρθε στο μυαλό η εικόνα ενός υδραυλικού, που παλεύει με έναν πεισματάρη σωλήνα. Εγειρα τον ήδη γερμένο αρχηγό μου προς τη λεκάνη κι, ευτυχώς, η στύση μου υποχώρησε καθώς ουρούσα.
Με το που τράβηξα το καζανάκι έτρεξα στον υπολογιστή μου κι έκαψα λίγα φύλλα δάφνης στο μαντείο του Google. Εψαξα «στραβό πέος». Πρώτο αποτέλεσμα. Μα, καλά, είναι τόσο κοινό πια; Είχα τη νόσο του Περονί. Βρήκα μία φωτογραφία ενός πέους με την ίδια παραμόρφωση που είχε το δικό μου.
Οι ειδικοί δεν έχουν ιδέα του πόσο συχνή είναι η νόσος. Σύμφωνα με τις πιο απαισιόδοξες προβλέψεις μπορεί να κυκλοφορούν με στραβά πουλιά το 15% του αντρικού πληθυσμού. Είμαι σίγουρος ότι αυτό το ποσοστό θα ξάφνιαζε τον Francois de Peyronie, τον Γάλλο χειρούργο που περιέγραψε την πάθηση το 1743. Σχεδόν 300 χρόνια μετά και κανείς δεν ξέρει τι την προκαλεί.
Η κύρια θεωρία λέει ότι είναι ένας τραυματισμός του πέους από κάποια σεξουαλική δραστηριότητα (υπερβολικός αυνανισμός, πίεση από μεγεθυντή πέους ή τραύμα από κάποια επική σεξουαλική συνεύρεση). Βασικά έχω να αυνανιστώ υπερβολικά από τα 15 μου. Οκέι, από τα 22 μου. Οσο για τους μεγεθυντές πέους και τα άγρια όργια, δεν έχω νιώσει την ανάγκη (μέχρι στιγμής) για κανένα από τα δύο.
Αρα δεν ξέρω γιατί μου συνέβη αυτό.
Στραβοτιμονιές στο χειρουργείο
Ο γιατρός μου με παρέπεμψε σε ένα γιατρό, που ειδικεύεται στην Περονί. Ηταν ένας από αυτούς του αόρατους σαραντάρηδες γιατρούς, που είσαι σίγουρος ότι έχουν-δεν έχουν πέντε μήνες στον πραγματικό κόσμο, έχοντας περάσει τα τελευταία είκοσι χρόνια ειδικευόμενοι σε ένα από τα μυριάδες πράγματα που μπορούν να πάνε στραβά με το ανθρώπινο σώμα. Ο συγκεκριμένος ασχολούταν με στραβά πέη εδώ και δέκα χρόνια. Δεν του πήρε πολύ για να βρει την πλάκα. Στη νόσο του Περονί, η πλάκα αναπτύσσεται τις περισσότερες φορές στο πάνω μέρος του πέους, η οποία το στρέφει προς τα πάνω κατά τη διάρκεια της στύσης. Ο γιατρός μου έδωσε τις εναλλακτικές μου.
Επιλογή #1: Θα έκανε ενέσεις με ένα φάρμακο, που λέγεται βεραπαμίλη, κατευθείαν στην πλάκα ιστού. Πρώτα όμως θα έπρεπε να κάνει μία σειρά αναισθητικών ενέσεων στο πέος μου, γιατί οι ενέσεις βεραπαμίλης είναι ιδιαίτερα επώδυνες. Αρα θα χρειαζόμουν συνολικά έξι ενέσεις σε καθεμία από τις έξι συνεδρίες. Θεωρητικά, η βεραπαμίλη θα διέλυε την πλάκα. Στην πραγματικότητα, η αποτελεσματικότητα αυτών των ενέσεων ήταν σποραδική. Σποραδική; Δεν ενδιαφέρομαι. Πάμε στην επόμενη.
Η επόμενη επιλογή μου ήταν μία χειρουργική επέμβαση, που λέγεται πτύχωση, κατά την οποία γίνονται δύο μόνιμες ραφές στην επένδυση του πέους, στην αντίθετη πλευρά από εκείνη της πλάκας, με σκοπό να την ισιώσει. Ο γιατρός μου είπε ότι ήταν η πιο κοινή και ταυτόχρονα η πιο επιτυχής επέμβαση. Αλλά μετά μου είπε ότι ενδεικνυόταν για ασθενείς, στους οποίους «η σμίκρυνση του πέους δεν αποτελεί πρόβλημα». Υπάρχουν και τέτοιοι;
Η τελευταία μου επιλογή: ιστικά μοσχεύματα. Σε αυτήν την επέμβαση γίνεται μία τομή στο πλάτος του παχύτερου τμήματος της πλάκας. Αυτό κόβει την πλάκα στα δύο κι επιτρέπει στο πέος να ισιώσει. Η τομή μετά μπαλώνεται με δερματικό μόσχευμα. Συνήθως, είναι επιτυχής με μία προειδοποίηση: υπάρχει πιθανότητα στυτικής δυσλειτουργίας αν τραυματιστεί ιστός ή νεύρα.
Ηθελα ιστικό μόσχευμα, αλλά ο γιατρός πρότεινε να κάνουμε πρώτα τις ενέσεις κι αν δεν έπιαναν, να επανεκτιμούσαμε τη στρατηγική μας. Αρχισα να περνάω τα απογεύματα κάθε δεύτερης Τετάρτης στο γραφείο του γιατρού. Η Περονί διαταράσσει σημαντικά τη σεξουαλική ζωή ενός ζευγαριού. Μόνο, όμως, αν το πεις στη σύντροφό σου. Εγώ δεν της το είπα. Απλώς για εβδομάδες της έλεγα ότι έχω πονοκέφαλο και ότι δεν έχω όρεξη. Οταν με ρώτησε αν σκοπεύω να τη χωρίσω, της τα είπα όλα. Στην αρχή, δεν με πίστεψε. Μου είπε να το αποδείξω, που σήμαινε να κάνουμε σεξ.
Ηταν μια χαρά, αν θεωρείς ότι η οικονομία του Μπαγκλαντές είναι μια χαρά. Ισως βέβαια να χρειαζόταν να ζήσω έτσι, αφού οι ενέσεις βεραπαμίλης δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα.
Κοφτερή φαλτσέτα
Εφτασα στο νοσοκομείο στις 11.00 το πρωί για το ιστικό μόσχευμά μου. Κρέμασαν μία μικρή κουρτίνα μεταξύ του κεφαλιού και του κάτω κεφαλιού μου. Το αποχαιρέτησα με λύπη κι ευχήθηκα όλα να πάνε καλά. Αρχισα να μιλάω για τη δουλειά μου με έναν αναισθησιολόγο, ο οποίος φαινόταν να έχει άπειρο ενδιαφέρον για τη δουλειά του συντάκτη, ενώ ο γιατρός έσκιζε το λεπτό κάλυμμα δέρματος του πέους μου. Πρόβλημα: λόγω της βεραπαμίλης, η πλάκα ιστού είχε μαλακώσει και είχε ενωθεί με μερικά νεύρα. Το χειρουργείο, που κανονικά διαρκεί δύο ώρες, τώρα θα διαρκούσε πέντε. Μετά από τρεις ώρες ήθελα να αυτοκτονήσω. Στις τέσσερις παρακαλούσα το γιατρό να κρατήσει το πέος μου και να με αφήσει να φύγω.
Το επόμενο πρωί πέρασε ο γιατρός από το δωμάτιό μου. Το πέος μου ήταν ολόισιο, μου είπε. Το είχε φουσκώσει με αλατούχο διάλυμα για να σιγουρευτεί. Υπήρχαν όμως και κακά νέα: δεν έπρεπε να έχω στύση για ένα μήνα. Πρόσεχε: όχι δεν μπορούσα, δεν έπρεπε. Οπως μου το έθεσε ο γιατρός, αν μου σηκωνόταν, το πέος μου θα ανατιναζόταν ή κάτι τέτοιο. Συμφώνησα αν και δεν ήξερα αν αυτό ήταν δυνατόν – μία στύση μπορεί να χτυπήσει και στα άγρια μεσάνυχτα, όταν εσύ κοιμάσαι.
Δύο εβδομάδες μετά, μία τέτοια αυτόματη στύση έκανε την εμφάνισή της. Ο φιλαράκος μου δεν ανατινάχθηκε, αλλά πόνεσε πολύ και τα ράμματα στη μία πλευρά άνοιξαν λίγο. Παρόλα αυτά, αισθάνθηκα καλά που ήταν πάλι ίσιο.
Μικρά μυστικά
Ο Γιώργος τα τελευταία είκοσι λεπτά με κοιτάει με το σαγόνι του στο πάτωμα. Δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι το πέος του θα μπορούσε να κάνει τέτοια κασκαντεριλίκια. Είναι τρομερό, γιατί, όπως σου είπα και προηγουμένως, είναι εκπληκτικό το πώς μπορούμε να κοροϊδέψουμε τους εαυτούς μας ότι τα πιο απίστευτα πράγματα είναι απολύτως κανονικά. Οπως, για παράδειγμα, το πώς στεγνώνω εδώ κι εβδομάδες το πέος μου. Με πιστολάκι κομμωτηρίου. Τα ράμματα είναι πολύ ευαίσθητα για πετσέτα. Βλέπεις; Καθημερινό. Κανονικό. Ο Γιώργος δεν είπε πουθενά για το στραβό πέος μου. Μάλλον όμως θα πάρει όλους τους φίλους μας τηλέφωνο, τώρα που μοιράστηκα μαζί σου το ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο της αιμορροΐδας του.
Μέτρα σωστά
Το κλασικό λάθος των αντρών είναι να συγκρίνουν το καμάρι τους σε στύση με αυτό των πορνοστάρ. Βάλε τα πράγματα στα πραγματικά μεγέθη.
Χρησιμοποίησε μία μεζούρα για να μετρήσεις το πέος σου και σε ενεργή και σε ανενεργή κατάσταση. Γδύσου και βάλε γρήγορα τη μεζούρα στη βάση του πέους, από την πάνω πλευρά. Αν περιμένεις, η διαφορά θερμοκρασίας μπορεί να μειώσει το μέγεθός του. Το μέσο μήκος του πέους σε στάση είναι 8,7 εκ. Σε στύση είναι 12,77 εκ. Μετά σκέψου τα παρακάτω. Σε έρευνα του Πανεπιστημίου του Πίτσμπεργκ, το 26% των αντρών εκτίμησε το πέος του ως μικρότερο του μετρίου. Μόνο το 5% το εκτίμησε ως άνω του μέσου όρου. Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Σασκατσουάν βρήκαν ότι το 86% αντρών ανακουφίζονται όταν ενημερώνονται για τα πραγματικά μεγέθη που κυκλοφορούν και δεν συγκρίνουν τον εαυτό τους με τον Lex Steele.
