Είμαι 49 χρόνων. Σε μερικά χρόνια θα βγω στη σύνταξη γυρίζοντας την πλάτη μου στη μέση ηλικία για να κοιτάξω κατάματα το μέλλον. Πριν από λίγο καιρό η αρραβωνιαστικιά μου έκανε κι εκείνη ένα τεράστιο άλμα. Πήρε δίπλωμα οδήγησης και με αφορμή τα γενέθλιά της αγόρασε αυτοκίνητο. Εκλεισε τα 21 και λέμε να παντρευτούμε το καλοκαίρι που έρχεται. Οταν εγώ θα σκατζάρω τα 50…
Οι περισσότεροι φίλοι μου νομίζουν πως τρελάθηκα από γεροντοέρωτα. Σου λένε, άλλο να βγαίνεις με πιτσιρίκες και άλλο να τις παντρεύεσαι.
Oι φίλες της την κοροϊδεύουν ρωτώντας την αν υπάρχει ένα μέρος στο σώμα μου που να μην έχει ρυτίδες. Βλέπουμε και ακούμε τους ανθρώπους να πετάνε τη χολή τους, αλλά αυτό είναι μέσα στο παιχνίδι. Οπως και οι ενστάσεις τους:
Ενσταση No 1:
«Εξαιτίας σου εκείνη θα χάσει τα ωραιότερα χρόνια της ζωής της. Στην τελική, είναι μόνο ένα εικοσάχρονο».
Ναι, με τη μόνη διαφορά πως η ένσταση αυτή δεν θα γινόταν στην περίπτωση που μια εικοσάχρονη γυναίκα παντρευόταν ένα συνομήλικό της. Ασε που η γυναίκα μου προτιμά να περάσει τη δεκαετία των 20 έχοντας τα δικά της ενδιαφέροντα παρά αυτά που πρέπει οπωσδήποτε να έχουν -κατά τη μονοσήμαντη- λογική όλες οι εικοσάχρονες. Επιπλέον, το να πηγαίνουμε μαζί στο Μέγαρο Μουσικής, αντί για clubbing, είναι κάτι που αρέσει και στους δυο μας. Δεν τη μαστιγώνω για να το κάνει.
Ενσταση Νο 2:
«Εσύ θα είσαι ένας γερομπαμπαλής κι εκείνη μια κούκλα γεμάτη ζωή».
Δεν το νομίζω. Τα σημερινά πρότυπα του άντρα δεν παραιτούνται επειδή έκλεισαν τα 40. Κάνω γυμναστική, τρέφομαι υγιεινά και αν χρειαστεί θα πάρω και κάνα Viagra. Υπάρχει πρόβλημα και σε αυτό; Ασε που συνήθως τα χρόνια φαίνονται περισσότερο στις γυναίκες παρά στους άντρες – αν και στη δική της περίπτωση αυτό είναι ακόμη πολύ μακριά…
