Τρεις αγωνιστικές σε περιμένουν. Θα πεις όχι;
Tο ραφτ ζαλίζεται στο αφρισμένο νερό και γλιστράει μέσα από περάσματα με κλειστές στροφές και μικρές σκάλες από βράχο. Κάνεις μανιασμένα κουπί για να αποφύγεις τον κρυμμένο κορμό ακολουθώντας το τέμπο του μπροστινού σου. Κατευθύνεσαι με μανία προς τη γωνία, που θα σε βγάλει από τον μπελά, προς στιγμή νομίζεις ότι καθάρισες και ξαφνικά το σκάφος σηκώνεται κάθετα στο νερό και τουμπάρει πανηγυρικά. Τώρα σε παίρνει το ποτάμι. Καλώς ήλθες στον κόσμο του ράφτινγκ.
«Είναι η πιο δημοφιλής υπαίθρια δραστηριότητα στην Ελλάδα», διευκρινίζει ο οδηγός ποταμού Γιώργος Μαστοράκης «γιατί δεν απαιτεί προηγούμενη πείρα ή ειδικές γνώσεις, πέρα από την κολύμβηση, δεν έχει όριο ηλικίας κι επιπλέον είναι παρεΐστικο άθλημα, που σε φέρνει σε επαφή με κρυμμένες ομορφιές, τις οποίες σε άλλη περίπτωση δεν θα είχες καν υποψιαστεί ότι υπάρχουν». Επιπλέον, δεν αναγκάζεσαι να ξοδέψεις μια περιουσία για εξοπλισμό, γιατί συνήθως παρέχεται από τις εταιρείες υπαίθριων δραστηριοτήτων, με μόνη εξαίρεση τα παπούτσια.
Το ράφτινγκ γυμνάζει τα χέρια, ειδικά όταν το ποτάμι είναι λεωφόρος και βαράς υπερωρίες στο κουπί, όπως στην περίπτωση του Αχελώου. Συνήθως, το φροντιστήριο ξεκινάει από εύκολα ποτάμια, δευτέρου (Εύηνος) ή τρίτου (Τρικεριώτης) βαθμού. Εντούτοις, υπάρχει μία απαράβατη αρχή στις καταβάσεις: «Το ποτάμι ποτέ δεν είναι ίδιο, ως εκ τούτου ποτέ δεν υποτιμάμε τις καιρικές συνθήκες», τονίζει ο Γιώργος Μαστοράκης. Οταν πια χορτάσεις ποταμοπορείες (και τούμπες) και αφού μάθεις ότι ποτέ δεν πρέπει να αποχωρίζεσαι το κουπί σου, είσαι έτοιμος να τσουλήσεις παραπέρα. Μία πρόκληση είναι να φτιάξεις ομάδα και να συμμετάσχεις σε έναν αγώνα ράφτινγκ, που αισίως γίνονται και στην Ελλάδα.
Διάβασε επίσης : ice climbing
Κούρσες και δίνες
Η αρχή έγινε το 1999 στον Εύαθλο με την κατάβαση του Αράχθου Γ’ (τρίτου βαθμού) στην Ηπειρο. Εμπνευστής ήταν ο Νίκος Κυρίτσης, ένας από τους πιο παλιούς καγιάκερ της Ελλάδας και ιδιοκτήτης της εταιρείας υπαίθριων δραστηριοτήτων No Limits με έδρα την Κόνιτσα. Ο παρθενικός εκείνος αγώνας, εκτός από σπριντ, είχε και το πρόσθετο στοιχείο της εξερεύνησης, όπου οι αθλητές έπρεπε να εκτελέσουν και ορισμένες εντολές, τύπου «κρυμμένος θησαυρός», κατά μήκος της διαδρομής. Η συνέχεια ήταν εξίσου ορμητική, με αποκορύφωμα το 2003, οπότε συμπεριλήφθηκε στο πρόγραμμα του Ευάθλου η διασυνοριακή κατάβαση του Αώου με τερματισμό την Πρεμετή στην Αλβανία.
Από φέτος καθιερώθηκε η μορφή του Ευάθλου ως πρωταθλήματος με διάφορα αγωνίσματα, ανάμεσά τους και το ράφτινγκ. Η αρχή έγινε στις 14 Νοεμβρίου στο Λούσιο-Αλφειό, στην Αρκαδία, θα ακολουθήσει ο Βενέτικος Β’ στα Γρεβενά, στις 2-3 Απριλίου του 2005, και τον κύκλο των ρευμάτων θα κλείσει ο Βοϊδομάτης στις 28-29 Μαΐου στην Κόνιτσα, τη γενέτειρα των αγώνων. Ωστόσο, ο Νίκος Κυρίτσης έχει άλλες φιλοδοξίες για το μέλλον του αγωνιστικού ράφτινγκ εν Ελλάδι: «Είναι πολύ πιθανό να διοργανώσουμε πρωτάθλημα με έξι -πλέον- αγώνες στα έξι αντίστοιχα βασικά ποτάμια της χώρας».
Διάβασε επίσης : Δες τον κόσμο όπως τον βλέπει ενας αναρριχητής
Η ρευστή τριάδα
Τρία ποτάμια, τρεις διαφορετικές καταβάσεις. Ιδού η ανατομία του καθενός.
Λούσιος-Αλφειός
Η πρώτη αγωνιστική διεξήχθη σε ένα από τα πιο ζόρικα ποτάμια της Ελλάδας, που επισήμως έχει καταγραφεί ως τρίτου βαθμού δυσκολίας. Η εκκίνηση έλαβε χώρα στη γέφυρα της Καρύταινας και κατέληξε στο χωριό Μάτεσι μετά από είκοσι χιλιόμετρα με τους παλμούς στο κόκκινο. Τα προσπεράσματα ήταν δύσκολα σε ένα τόσο στενό τερέν, άσε που υπήρχαν διάσπαρτοι δεξιά και αριστερά καγιάκερ – όχι σε ρόλο Ζέπελιν, αλλά για τη διάσωση σε περίπτωση ανατροπής.
Βενέτικος Β’
Κυλάει στη Βάλια Κάλντα, στο ελληνικό playground της περιπέτειας. Η διαδρομή είναι απαιτητική, λίγο πιο εύκολη από το Λούσιο-Αλφειό, ωστόσο ο Βενέτικος δεν παύει να είναι ένα στενό τούρμπο ποτάμι με απαιτητικά περάσματα, που εξελίσσονται κινηματογραφικά σε ένα επιβλητικό φαράγγι. Η εκκίνηση θα λάβει χώρα στη γέφυρα του Ελευθεροχωρίου και θα καταλήξεις στο χωριό Αγάπη.
Βοϊδομάτης
Είναι το μοναδικό ποτάμι -το πιο καθαρό της Ευρώπης- που κυλάει μέσα σε εθνικό δρυμό (Βίκου-Αώου), ως εκ τούτου η ομορφιά του είναι καρτποσταλική (sic). Επειτα από τα δύο προηγούμενα ποτάμια, θα σου φανεί παιχνιδάκι – είναι δευτέρου βαθμού δυσκολίας. Πρόσεξε την πτώση, γιατί το νερό ακόμα και την άνοιξη είναι μπούζι. Ο αγώνας θα γίνει σε δύο καταβάσεις, λόγω του μικρού μήκους -μόλις 6 χιλιόμετρα- της διαδρομής, και θα προστίθεται ο χρόνος για κάθε ομάδα.
Διαβάσε Επίσης : Χτύπα διάνα
Να πώς θα κερδίσεις
Για να τα βγάλεις πέρα, άκου τις συμβουλές του Νίκου Κυρίτση.
1. Ακολούθησε σταθερό ρυθμό στην κωπηλασία. Μην ξεκινήσεις πολύ δυνατά -συνηθισμένο λάθος ενθουσιωδών ποταμόγκαζων-, γιατί το σίγουρο είναι ότι θα καείς και θα τα παρατήσεις. Το κακό είναι ότι το ποτάμι δεν έχει γυρισμό.
2. Κάνε μαζί με την ομάδα σου σωστή επιλογή του οδηγού. Οι διοργανωτές παρέχουν τους δικούς τους, εκτός αν έχετε επιλέξει άλλους, οι οποίοι -σημειωτέον- πρέπει να έχουν έγκριση από την ΗΑΤΤΑ.
3. Προσοχή στη βάρκα, η οποία στο τέλος μπορεί να κάνει τη διαφορά. Επίλεξε ένα γρήγορο ραφτ, δηλαδή στενόμακρο και μακρύ.
4. Προπονήσου με τους υπόλοιπους της ομάδας και τον οδηγό, ώστε να αποκτήσετε σύμπνοια. Αλλωστε, το σύνολο των αρετών ενός πληρώματος καθορίζει αν θα αποφύγετε τα εμπόδια ή θα πιείτε λίτρα νερού. Αν η ομάδα σου ακολουθήσει τις οδηγίες χρήσης του ΜΗ είναι πολύ πιθανό να βρεθεί στην πρώτη θέση και να κερδίσει ένα ταξίδι στην Τουρκία, που -συν τοις άλλοις- θα περιλαμβάνει κι ένα βάπτισμα στον ποταμό Μέλεν.
