Και με ζέστη και με κρύο, καιρό για δύο ή για τρίο, διάθεση για ξεκούραση ή κούραση, η Κοπεγχάγη είναι το μέρος. Ο συντάκτης του ΜΗ Βασίλης Βαρδάκας μόλις επέστρεψε από τη Δανία κι έχει ένα πράγμα να πει: «Πονάνε τα πόδια μου».
Πώς να μην πονάνε; Οταν έχεις περπατήσει 30 χιλιόμετρα σε πέντε μέρες με τα λάθος παπούτσια, δεν περιμένεις κάτι καλύτερο. Η Κοπεγχάγη δεν έχει Ακρόπολη, πυραμίδα ή Σινικό Τείχος. Ούτε καταρράκτες, θερμοπίδακες ή παγόβουνα. Είναι, όμως, όμορφη, ερωτεύσιμη. Εχει ατμόσφαιρα, ωραίο κόσμο, δηλαδή ωραίες γυναίκες, οι οποίες, όχι, δεν είναι ψυχρές, όχι, δεν μοιάζουν με Γερμανίδες, όχι, δεν φορούν αθλητικά παπούτσια, όχι, δεν μένουν σπίτι τους τα βράδια να πλέκουν κάλτσες για το χειμώνα.
Αυτό το ταξίδι σπάει στερεότυπα – όπως το κρύο της Δανίας σπάει κόκαλα. Οποτε πιάνει ψύχρα, λοιπόν, μπαίνεις σε ένα μουσείο – δεν αξίζουν όλα, μόνο το Εθνικό, το Μοντέρνας Τέχνης, το Ripley. Ή σ’ ένα από τα πολλά καφέ στο κέντρο, στον πεζόδρομο που ξεκινάει από τη Radhuspladsen, στους δρόμους γύρω από το κανάλι, που περιβάλλει το Christiansborg. Μετά τυλίγεις κασκόλ γύρω από το λαιμό, πετάς σκούφο στο κεφάλι και συνεχίζεις το περπάτημα στην πόλη, για να δεις τις γοτθικές εκκλησίες, τα ατελείωτα πάρκα, τα κάστρα, τα πολύχρωμα σπίτια στο λιμάνι.
Στο ξακουστό άγαλμα της γοργόνας, μην πας. Ούτε εγώ πήγα και -απ’ ό,τι λένε ντόπιοι και τουρίστες- βλέπεις πιο ωραία πράγματα στις πλατείες. Μία ανεξάρτητη πόλη μέσα στην πόλη, κάτι σαν το Βατικανό της Ρώμης από την ανάποδη, είναι η Χριστιάνια. Μόνο 15 λεπτά με τα πόδια από το κέντρο, η Χριστιάνια σε καλωσορίζει με δύο τοτέμ στην είσοδό της. Είναι περιοχή που παλιότερα ήταν στρατόπεδο και από την κατάληψη του 1971 μέχρι και σήμερα κατοικείται από χίπηδες, αναρχικούς, καλλιτέχνες, οικολόγους και διανοούμενους. Τους τελευταίους μήνες η κεντροδεξιά κυβέρνηση της Δανίας σκέφτεται να ισοπεδώσει την περιοχή για να φτιάξει μεζονέτες και οι πρώτες μάχες με την αστυνομία άρχισαν.
H Free town, όπως τη λένε οι κάτοικοί της, αξίζει μια βόλτα οπωσδήποτε.
* «Οι Δανοί δεν τρώνε σε δανέζικα ρεστοράν». Το άκουσα. Ο λόγος είναι οι τιμές, που είναι τουριστικές, γι’ αυτό και οι περισσότεροι τρώνε shawarma σε Αραβες, κινέζικα, μεξικάνικα και ινδικά. * Κάθε γλυκό και καημός, κάθε καημός και θερμίδα. Τα γλυκά τους είναι απίθανα. Δεν προτείνουμε τίποτα, δοκίμασέ τα όλα. * Οι νύχτες είναι κρύες έξω, ζεστές μέσα. Οπου μέσα, τα μπαρ. Το Bang & Jensen (130 Istedgade) και το Hackenbusch (124 Vesterbrogade) είναι για τα πρώτα ποτά. Τα επόμενα στο Rust (Guldbergsgade 8) ή το Vega (Enghavevej 40).
* Ο κόσμος είναι φιλικός. Τον γνωρίζεις στο δρόμο, στο λεωφορείο, στα μπαρ, τα καφέ. Παντού, εύκολα και ακομπλεξάριστα.
