Λίγοι αθλητές βγήκαν τρίτοι σε μια Ολυμπιάδα και χειροκροτήθηκαν πιο πολύ από τον πρώτο. Το 10λεπτο standing ovation κατά την απονομή στην Αθήνα μπορεί να είναι η κορυφαία στιγμή του, σύμφωνα με τον ίδιο, αλλά ο τρις χρυσός ολυμπιονίκης Πύρρος Δήμας ήταν σταθερά στην κορυφή για 12 χρόνια. Δώσε κι εσύ διάρκεια στην επιτυχία, όποιος κι αν είναι ο τομέας σου.
Κράτα γερά το πιο ψηλό κλαδί
Αν ήταν να διαλέξω τι είναι πιο σημαντικό, η αποθέωση του κόσμου στην Αθήνα το 2004 ή τα μετάλλια, σαφώς θα επέλεγα το πρώτο. Αυτή, όμως, ήρθε από τα προηγούμενα μετάλλια και τις επιτυχίες στη Βαρκελώνη, στο Σίδνεϊ και την Ατλάντα, αλλά κι από τη συμπεριφορά μου μέσα κι έξω από τα γήπεδα. Το να κρατηθείς στην κορυφή είναι δύσκολο. Νιώθεις σαν να είσαι στην κορυφή ενός δέντρου, να φυσάει από παντού κι εσύ να κρατιέσαι από το πιο ψηλό κλαδί. Κάτω υπάρχουν οι καλοθελητές, που κάποιες φορές σου προσφέρουν το χέρι και κάποιες άλλες σου πετάνε πέτρες. Δεν υπάρχει στιγμή που να μπορείς να χαλαρώσεις. Πρέπει να συνεχίσεις να εξελίσσεις ό,τι κάνεις και να προετοιμάζεσαι σωστά για να παίζεις σε υψηλό επίπεδο.
Ικανοποίησε τις επιθυμίες σου
Για να είσαι χαρούμενος στη ζωή σου, πρέπει να καλύπτεις τις ανάγκες και τις επιθυμίες σου. Αν κάνεις δουλειά σου αυτό που αγαπάς, τότε κρατάς στα χέρια σου ένα καλό ποσοστό ευτυχίας. Πολλές φορές μου λένε ότι στερήθηκα σημαντικά πράγματα, λόγω του πρωταθλητισμού και των ατελείωτων ωρών που πέρασα στο γυμναστήριο. Αυτό, όμως, ήθελα να κάνω, αυτό με γέμιζε. Για κάποιον, το γυμναστήριο μπορεί να μοιάζει φυλακή, για μένα ήταν το δεύτερο σπίτι μου. Βρες το δικό σου κι επένδυσε χρόνο σε αυτό.
Σήκωσε την ευθύνη
Έφυγα από τη Χειμάρρα της Αλβανίας και ήρθα στην Ελλάδα και η ζωή μου ξεκινούσε από το μηδέν. Μαζί ήρθε η οικογένειά μου. Έπρεπε να πετύχω για μένα και τους ανθρώπους μου. Είχα έντονο αυτό το υψηλό αίσθημα ευθύνης. Μην ξεχνάς ότι ο αθλητής επιχορηγείται από τα λεφτά του κράτους και το κράτος παίρνει λεφτά από τον Έλληνα φορολογούμενο. Αυτό σημαίνει ότι θέλεις να τα πας καλά για σένα αλλά και για τον κόσμο.
Ποτέ δεν σταματάς
Για να κάνεις μεγάλα πράγματα, πρέπει να έχεις ταλέντο. Η σκληρή δουλειά είναι το όχημά σου για να το εξελίσσεις διαρκώς. Προχωρώ στη ζωή μου με τη λογική «βήμα βήμα». Αν αφήσεις κενά, θα πέσεις μέσα. Ο αθλητισμός όμως έχει ημερομηνία λήξης. Στα 33 μου, μόλις τελείωσε η Ολυμπιάδα της Αθήνας, αποφάσισα να κάνω το τελευταίο βήμα. Αυτό, ναι, ήταν κάτι μεγάλο. Σκέφτηκα «και τώρα, τι κάνω;». Στις μεγάλες αλλαγές, όταν γνωρίζεις τη ζωή από την αρχή, καλό είναι να δοκιμάζεις πράγματα. Σκέψου ότι στα 33 μου πήγα να σπουδάσω στο Παιδαγωγικό, πράγμα που δεν περνούσε καν από το μυαλό πριν από 20 χρόνια. Τον περασμένο Οκτώβριο έγινα πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Αρσης Βαρών, όπου εκεί θα καλλιεργήσω άλλες πτυχές του εαυτού μου, για να πετύχω τους στόχους που έχω θέσει από αυτό το πόστο.
Βάλε deadline
Ήμουν στην αίθουσα του χειρουργείου ενάμιση μήνα πριν από τους Αγώνες της Αθήνας. Ερχεται ένας γιατρός και μου λέει ότι ήταν παρών και στα δύο προηγούμενα χειρουργεία μου. Εκείνη τη στιγμή δάκρυσα. Ένιωσα ότι θα χάσω κάτι πολύ ωραίο και μεγάλο μέσα μου: τους Ολυμπιακούς Αγώνες στη χώρα μου. Ηθελα να σηκωθώ να φύγω. Ηρθε ο ορθοπεδικός Λάκης Νικολάου και με «διάβασε» αμέσως. Μου είπε: «Πάμε να το κάνουμε. Σε λίγες ημέρες θα προπονηθείς». Την επομένη του χειρουργείου βρέθηκα απέναντι στο στόχο μου, ένα κυνήγι με το χρόνο. Είναι σημαντικό να βάζεις deadline στο να ξεπεράσεις τον τραυματισμό σου. Χτίζεις τη στρατηγική σου μέσα σε αυτό το χρονικό πλαίσιο και κάθε φορά που κάνεις ένα μικρό βήμα μπροστά ανεβαίνει η ψυχολογία σου και παίρνεις δύναμη να συνεχίσεις.
Φτιάξε τα τελετουργικά σου
Το άγχος υπάρχει πάντα. Οταν είχα αγώνες, δεν κοιμόμουν ποτέ πριν από τις 3.00. Στους Ολυμπιακούς της Αθήνας κοιμήθηκα στις 5.00 και ξύπνησα στις 10.00 το πρωί. Το κόλπο είναι να το εκμεταλλεύεσαι και να το γυρνάς σε θετική δύναμη. Ο καθένας έχει αυτά που τον φτιάχνουν, έχει τα αγχολυτικά του. Για μένα, ο κόσμος μπορούσε να μου αλλάξει τη διάθεση. Από κει και πέρα, ανέβαινα ψυχολογικά με λεπτομέρειες. Ο αθλητής φτιάχνεται με μικρά πράγματα. Πάντα έβγαινα ξυρισμένος, φορούσα καινούργια στολή και κάλτσες, μόνο το παπούτσι ήταν δοκιμασμένο. Πριν από κάθε αγώνα, όλα φαίνονταν καινούργια.
Stay focused
Οταν προετοιμάζεσαι για κάτι, πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος 100% σε αυτό που κάνεις. Κι αυτό κάποιες φορές μπορεί να μην το έχεις, γι’ αυτό πρέπει να φτιάχνεις εσύ τις συνθήκες. Για παράδειγμα, ετοιμαζόμουν να πάω για προπόνηση κι έπρεπε να πάω να πληρώσω το λογαριασμό του ΟΤΕ, κολλούσα στην ουρά, μιλούσα με τον κόσμο, περνούσε η ώρα. Ολα αυτά σε αποδιοργανώνουν από το στόχο σου. Γι’ αυτό φεύγαμε από την Αθήνα δύο μήνες και απομονωνόμασταν, ερχόμασταν στην Αθήνα 10 μέρες, φεύγαμε ξανά.
Ομαδική εξέλιξη
Τα πράγματα είναι απλά: όταν βρίσκονται γύρω σου ικανοί άνθρωποι, θα γίνεις καλύτερος, θα εξελιχθείς. Ημουν τυχερός που ήμουν σε αυτήν την ομάδα. Ο ένας τραβούσε τον άλλο. Μπορεί να έκανε ρεκόρ ο Βαλέριος και όλοι θέλαμε να κάνουμε ρεκόρ. Οταν δεν ήταν κάποιος καλά, πηγαίναμε από πάνω του και του συμπαραστεκόμασταν. Του λέγαμε: «Δες το πιο χαλαρά αύριο το πρωί, για να βγει η προπόνηση το απόγευμα, θα το κάνεις καλύτερα αύριο». Υγιής ανταγωνισμός και συμπαράσταση είναι σημαντικά στοιχεία για να ψάξεις στο τιμ σου.
Μοιράσου τη στιγμή σου
Η προετοιμασία για το 2004 δεν ήταν όπως έπρεπε. Επαιξα πιο πολύ με ψυχή κι εμπειρία. Είπα στην κόρη μου, την Ελένη, ότι θα δώσω τα πάντα για να προλάβω. Επρεπε να ξέρει ότι μπορεί να μην τα καταφέρω να αγωνιστώ. Εκανα ό,τι χρειαζόταν και ήμουν τελικά εκεί. Τον αγώνα τον ξέρεις: σήκωσα 175 αρασέ και 202,5 ζετέ και βγήκα τρίτος. Αυτό που ακολούθησε, όμως, είναι ό,τι πιο όμορφο έχω πάρει από τον αθλητισμό. Ολοι ήταν όρθιοι για δέκα λεπτά και πανηγύριζαν. Ανατριχιαστικό. Εβλεπα την κόρη μου που έκλαιγε, γιατί ήξερε τι πέρασα για να δώσω τη μάχη μου. Εκεί θέλω να καταλήξω: η προσπάθεια κάποιες φορές είναι πιο σημαντική από το αποτέλεσμα και καλό είναι να τη μοιράζεσαι με τους ανθρώπους σου.
Το μενού του Ολυμπιονίκη
Τα βάρη θέλουν την πρωτεΐνη τους. Μπορεί να ξεκινούσα το πρωινό με δύο μπριζόλες. Το κόκκινο κρέας το συνόδευα πάντα με πολλή πράσινη σαλάτα. Υδατάνθρακα, όπως ρύζι και μακαρόνια, έπαιρνα μόνο το μεσημέρι, δύο έως τρεις ώρες πριν από τη βασική προπόνηση του απογεύματος. Ψάρι έτρωγα μία φορά την εβδομάδα. Το τελευταίο δεκαήμερο πριν από τους αγώνες έκοβα τα πάντα κι έτρωγα μόνο 200 γραμμ. κρέας με λίγα μαρούλια. Επίσης, έβαζα σε ένα μπολάκι με ζεστό νερό δύο κύβους λαχανικών, λίγο ρυζάκι, το ανακάτευα και το έπινα. Τα άλατα που παίρνεις από αυτόν το «ζωμό» σε βοηθάνε να μην παθαίνεις κράμπες. Επινα πολύ νερό στη διάρκεια της ημέρας, γύρω στα δεκαπέντε ποτήρια, σιγά σιγά σε όλη τη διάρκεια της προπόνησης.
ΦΩΤΟ: MIΧΑΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ. Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΗΣΗ ΕΓΙΝΕ ΣΤΟ VARIS SPORTS CLUB.
