Νίκησε τη λαιμαργία με αυτές τις συμβουλές
Τη στιγμή που διακόπτεται η αγαπημένη εκπομπή σου για διαφημίσεις, οι σιελογόνοι αδένες ενεργοποιούνται. Πας στην κουζίνα να δεις τι μπορείς να βρεις για να ικανοποιήσεις την πείνα σου.
Λίγα λεπτά αργότερα βρίσκεσαι και πάλι στον καναπέ -αγκαλιά με μία οικογενειακή συσκευασία παγωτού- έτοιμος να δεις τη συνέχεια της εκπομπής. Στα επόμενα 15-20 λεπτά, η τεράστια ποσότητα παγωτού έχει εξαφανιστεί, αλλά είσαι τόσο αφηρημένος που δεν ξέρεις πού πήγε.
Μπαίνει ξανά διαφήμιση κι αυτήν τη φορά έχεις την αίσθηση ότι πρέπει να φέρεις τη ζωή σου σε ισορροπία. Ψάχνεις για κάτι αλμυρό, ίσως και κάτι να ξεδιψάσεις.
Πηγαίνεις πάλι στην κουζίνα κι επιστρέφεις στον καναπέ με τη σακούλα με τα πατατάκια κι ένα κρύο αναψυκτικό. Μάντεψε την κατάληξη: μετά από λίγα λεπτά έχουν εξαφανιστεί στη χώρα του πουθενά.
Οι περισσότεροι άντρες πιστεύουν ότι η ανάγκη να φάμε είναι απλή. Αρχίζουμε να πεινάμε, ψάχνουμε για φαΐ, το βάζουμε στο στόμα μας, χορταίνουμε και σταματάμε. Μετά από ένα κατάλληλο διάλειμμα, ο κύκλος ξαναρχίζει.
Η πείνα όμως (ο ενεργοποιητής της όρεξης) και ο κορεσμός (τα φρένα της) δεν είναι οι μόνοι παράγοντες που επηρεάζουν το πότε τρώμε και πότε σταματάμε.
Ερευνητές στο χώρο της ψυχολογίας της τροφής έχουν προσδιορίσει ένα περίπλοκο δίκτυο παραγόντων, οι οποίοι υπερβαίνουν τα κάποτε εύκολα στην προσαρμογή συστήματα του οργανισμού μας: οι αλλαγές στο τι θεωρούμε κανονική μερίδα, τα χρώματα, τα αρώματα, η γλώσσα της διατροφικής ετικέτας, η επίδραση της τηλεόρασης. Αυτές είναι μερικές κρυφές παγίδες, που έχουν μετατρέψει το φαΐ σε εθνικό χόμπι.
Έρευνες έχουν δείξει ότι παίρνεις εκατοντάδες αποφάσεις που έχουν σχέση με το φαΐ καθημερινά και οι περισσότερες μπορεί να γίνονται εντελώς ασυνείδητα. Με γάλα ή χωρίς; Τοστ ή τυρόπιτα; Χυμό πορτοκάλι ή χυμό ροδάκινο; Πατατάκια ή ξηρούς καρπούς με την μπύρα;
Ψυχολόγοι απ’ όλο τον κόσμο ενδιαφέρονται να μάθουν τι σε παρακινεί για να πάρεις τέτοιες αποφάσεις. Αυτοί που ενδιαφέρονται ακόμα περισσότερο είναι οι ερευνητές που βρίσκονται στα εργαστήρια των μεγάλων εταιρειών τροφίμων. Οποια κι αν είναι η εταιρεία, αυτό που την ενδιαφέρει κυρίως είναι να έχει το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος.
Τα τελευταία χρόνια, οι εταιρείες τροφίμων επενδύουν πολλά χρήματα για να μάθουν από τι και πώς επηρεάζονται οι διατροφικές αποφάσεις των καταναλωτών. Η αλήθεια είναι ότι δεν μπορείς να αλλάξεις την απόφαση ενός καταναλωτή μόνο με τη σκέψη και τα συναισθήματα. Ανακάλυψαν ότι πράγματα, όπως χρώμα και άρωμα, παίζουν μεγάλο ρόλο.
Κρατικοί και πανεπιστημιακοί ερευνητές βλέπουν το χώρο της ψυχολογίας της τροφής από μία άλλη οπτική γωνία. Γι’ αυτούς στόχος είναι να βρουν στρατηγικές, που θα σε οδηγήσουν σε καλύτερες επιλογές και καλύτερες διατροφικές συνήθειες ελπίζοντας ότι η διαδικασία θα σώσει πολλές ζωές.
Ο Μπράιαν Ουάσινκ, Ph.D. του πανεπιστημίου Κορνέλ, ερευνά τη διατροφική συμπεριφορά κι αναφέρει ότι στόχος είναι αλλάξουμε τη νοοτροπία για το φαΐ, έτσι ώστε να μπορούμε να το απολαμβάνουμε χωρίς να μας γίνεται εμμονή. Αυτό δεν σημαίνει να τρως λιγότερο από τις αγαπημένες «απαγορευμένες» τροφές, αλλά να χρησιμοποιείς τις ίδιες τεχνικές που χρησιμοποιούνται από τις εταιρείες τροφίμων για να τρως περισσότερο υγιεινές τροφές. Αν καταλάβεις πώς η τροφή μπορεί να σε επηρεάσει, τότε μπορείς να μην τυφλώνεσαι από την ψεύτικη λάμψη των ανθυγιεινών τροφών και να προσθέσεις μεγαλύτερο ενδιαφέρον στις τροφές που πραγματικά χρειάζεσαι.
Διαβάστε επίσης : Κρεατίνη
Η ατμόσφαιρα της όρεξης
Αν και δεν εμφανίζεται στη λίστα των συστατικών, το πιο δελεαστικό πρόσθετο των τροφών είναι το περιβάλλον στο οποίο σερβίρεται.
Τα εστιατόρια, από φαστ φουντ μέχρι και κυριλέ, γνωρίζουν χρόνια τώρα πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η ατμόσφαιρα στη μεγιστοποίηση του κέρδους. Η επιλογή της ατμόσφαιρας αλλάζει σε μεγάλο βαθμό, αναλόγως με το πώς θέλει το συγκεκριμένο εστιατόριο να πουλήσει. Στην περίπτωση των φαστφουντάδικων, τα κέρδη εξαρτώνται από το πόσο γρήγορα τρώει κανείς, άρα προσπαθούν να πουλάνε όσο το δυνατόν περισσότερα γεύματα. Στα πιο κυριλέ, στόχος τους είναι οι πελάτες να κάτσουν περισσότερο στο χώρο τους, έτσι ώστε να τους πουλήσουν περισσότερο από τα κυρίως: ορεκτικά, ποτά κι επιδόρπια.
Μία από τις πιο συνηθισμένες τεχνικές που χρησιμοποιούνται και στις δύο περιπτώσεις είναι το χρώμα. Το έντονο κόκκινο, για παράδειγμα, είναι το χρώμα που ενεργοποιεί την όρεξη. Επιπλέον μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα της αδρεναλίνης και της πίεσης και σε κάνει να θέλεις να κινηθείς. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι σε πολλά φαστφουντάδικα το κόκκινο είναι παντού και ότι τα καθίσματα δεν είναι ιδιαιτέρως άνετα. Πώς θα πουλήσουν χιλιάδες γεύματα την ημέρα αν οι πελάτες κάθονται στα τραπέζια με τις ώρες;
Τα πιο ποιοτικά και ακριβά εστιατόρια λειτουργούν διαφορετικά. Σε αυτήν την περίπτωση, οι υπεύθυνοι θέλουν να πεινάς, αλλά θέλουν να σε κάνουν να κάτσεις αρκετά, έτσι ώστε να χαλάσεις όσα λεφτά γίνεται. Αυτά τα μέρη χρησιμοποιούν επίσης το κόκκινο για να ενεργοποιήσουν την όρεξη, αλλά σε άλλες πιο ζεστές αποχρώσεις, όπως το βυσσινί. Επιπλέον τα καθίσματα είναι ιδιαιτέρως άνετα.
Τσέκαρε κι αυτό το κόλπο τους: συχνά χρησιμοποιούν απαλό φωτισμό και μουσική. Στοιχεία δείχνουν ότι τρώμε περισσότερο όταν το φως δεν είναι πολύ λαμπερό.
Για λόγους που οι επιστήμονες ακόμη δεν γνωρίζουν, οι άντρες φαίνεται να είναι πιο επιρρεπείς σε αυτού του είδους τις παραπλανήσεις. Ο Λένι Βαρτανιάν, Ph.D., επικεφαλής έρευνας που μελετά την ανθρώπινη διατροφική συμπεριφορά, αναφέρει ότι τα έντονα χρώματα, οι δυνατοί θόρυβοι και οι γυαλιστερές επιφάνειες κάνουν σχεδόν όλους να τρώνε πιο γρήγορα, ωστόσο η περιβαλλοντική διέγερση κάνει τους άντρες να τρώνε πολύ πιο γρήγορα και η δράση της είναι πιο έντονη σε αυτούς.
Μία άλλη προκλητική αίσθηση είναι η οσμή: αν μυρίσεις κάτι νόστιμο, σου αυξάνεται η παραγωγή σάλιου και απελευθερώνονται τα παγκρεατικά ένζυμα, που ετοιμάζουν το σώμα να φάει.
Φόρα ωτασπίδες, κράτα τη μύτη σου και σκέπασε τα μάτια σου. Διαφορετικά είναι λίγο δύσκολο να αποφύγεις τις επιθέσεις που γίνονται στις αισθήσεις σου. Αν γνωρίζεις, όμως, ποιος είναι ο εχθρός σου, μπορείς να μεταφέρεις τα κόλπα του μάρκετινγκ από το ασυνείδητο στο συνειδητό. Ετσι θα είσαι σε καλύτερη θέση να αντισταθείς ή να τα αποφύγεις.
Στο σπίτι όπου έχεις έλεγχο του περιβάλλοντος που τρως μπορείς να χρησιμοποιήσεις τις ίδιες στρατηγικές μάρκετινγκ προς όφελός σου. Για παράδειγμα, ακόμα και τα λαχανάκια Βρυξελλών μπορούν να γίνουν νόστιμα με απαλό φωτισμό και ήρεμη μουσική. Δοκίμασε αυτές τις τακτικές: για τουλάχιστον 30 λεπτά του γεύματός σου κλείνε την τηλεόραση και βάζε την αγαπημένη μουσική σου να παίζει χαμηλά. Χρησιμοποίησε καλά πιάτα, όπου αυτό δίνει το μήνυμα στον εγκέφαλό σου ότι θα φας ένα καλό γεύμα (τα πλαστικά στέλνουν το μήνυμα ότι θα φας γρήγορα). Φάε στο τραπέζι και όχι μπροστά στην τηλεόραση ή στα όρθια.
Αν ο στόχος σου είναι απλώς να φας λιγότερο, μπορείς να πάρεις πιο δραστικά μέτρα: το μπλε χρώμα. Το συγκεκριμένο χρώμα συχνά το συσχετίζουμε με μούχλα και αποσύνθεση τροφών. Μία από τα καλύτερες συμβουλές δίαιτας είναι απλώς να βάλεις μία μπλε λάμπα στο ψυγείο. Θα δεις άμεσα αποτελέσματα στην ποσότητα που τρως.
Τα μάτια ξεγελούν
Πάρε ένα μπουκάλι λίτρου αναψυκτικό και δύο ποτήρια: ένα ψηλό και λεπτό κι ένα χαμηλό και φαρδύ. Προσπάθησε να βάλεις την ίδια ποσότητα και στα δύο. Το πιο πιθανό είναι να βάλεις περισσότερο στο χαμηλό και λιγότερο στο ψηλό. Αυτό συμβαίνει γιατί, σύμφωνα με στοιχεία από έρευνες που έχουν γίνει, φαίνεται ότι έχουμε την τάση να εστιάζουμε την προσοχή μας στο ύψος παρά στο πλάτος όταν προσπαθούμε να εκτιμήσουμε τον όγκο. Ο Ουάσινκ σε έρευνά του έβαλε φοιτητές να σερβίρουν αλκοόλ σε δύο τύπους ποτηριών: ένα ψηλό και λεπτό κι ένα φαρδύ και κοντό. Τελικά κατέληξαν να σερβίρουν 30% περισσότερο αλκοόλ στο κοντό ποτήρι. Μετά έβαλε 86 επαγγελματίες μπάρμαν να κάνουν το ίδιο και ήταν ελάχιστα καλύτεροι: έβαλαν 20,5% περισσότερο στο κοντό ποτήρι.
Αν ξανακάνεις αυτό το πείραμα τώρα που γνωρίζεις τα στοιχεία, θα δεις ότι και πάλι θα σερβίρεις περισσότερο υγρό στο χαμηλό ποτήρι. Το θέμα είναι, σύμφωνα με τον Ουάσινκ, ότι ακόμα κι αν γνωρίζεις ότι κάτι στο περιβάλλον μπορεί να σε κάνει να φας περισσότερο, πάλι πέφτεις στην παγίδα. Γι’ αυτό είναι πιο εύκολο να αλλάξεις το περιβάλλον σου παρά το μυαλό σου.
Τα μεγέθη των πιάτων, των μπολ και των ποτηριών έχουν ισχυρή επίδραση στην αντίληψη και στις διατροφικές συνήθειές μας. Οσο πιο μεγάλο το δοχείο τόσο μικρότερη πιστεύεις ότι είναι η μερίδα κι αυτό σε οδηγεί σε υπερφαγία.
Ερευνες δείχνουν ότι τα πιάτα και οι μερίδες έχουν συνεχίσει να μεγαλώνουν τα τελευταία 20 χρόνια. Από τη μία, σε εστιατόρια που σερβίρονται γεύματα σε ξεχωριστές μερίδες, τα πιάτα έχουν φτάσει να είναι 30 εκατοστά. Από την άλλη, συνεχίζεις να έχεις τη συνήθεια να μην έχεις καθόλου πιάτα και να τρως κατευθείαν από την κεντρική πιατέλα. Εκεί τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα, αφού δεν έχεις μέτρο για να συγκρίνεις ή για να δεις τι και πόσο έχεις φάει.
Γιατί όμως οι μερίδες ολοένα και μεγαλώνουν; Αναρωτιέται κανείς αν κοστίζει περισσότερο στα εστιατόρια να σερβίρουν μεγαλύτερες ποσότητες φαγητού; Και ποιον ωφελεί αυτή η αλλαγή;
Το σίγουρο είναι ότι δεν ωφελεί κανέναν, αλλά οι ίδιοι οι εστιάτορες φοβούνται ότι αν σερβίρουν μικρότερες μερίδες, η πελατεία τους θα εξαφανιστεί.
Ο Ουάσινκ διαφωνεί. Μετά από πολλές έρευνες κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ικανοποιούμαστε το ίδιο με μικρό πιάτο που είναι γεμάτο όσο με ένα μεγάλο πιάτο που είναι γεμάτο. Η μόνη διαφορά είναι ότι τρως περισσότερο όταν το πιάτο είναι μεγάλο. Με λίγα λόγια, τρως όσο σε σερβίρουν.
Ο ίδιος αναφέρει ότι, όταν κατάλαβε τον αντίκτυπο που είχε το μέγεθος των δοχείων, πήγε σπίτι του κι έκανε κάποιες αλλαγές. Αντικατέστησε τα μεγάλα πιάτα του με μικρότερα, ξεφορτώθηκε όλα τα χαμηλά ποτήρια και είχε μόνο ψηλά και λεπτά στην κουζίνα του. Κατέληξε να χάσει κάπου εννιά κιλά και συνειδητοποίησε ότι τα ρούχα του ήταν πολύ μεγάλα.
Οι συνειρμοί του φαγητού
Πολύ πριν καταφέρει να κάνει τα σκυλιά του να σαλιαρίζουν στο άκουσμα ενός κουδουνιού, ο Ρώσος ερευνητής Ιβάν Πάβλοβ ανακάλυψε ότι η άσπρη ποδιά του μπορεί να έχει παρόμοια αποτελέσματα. Στο τέλος του 19ου αιώνα, ο Πάβλοβ ενδιαφερόταν αποκλειστικά για τις πεπτικές ιδιότητες του σάλιου. Κάθε μέρα συγκέντρωνε το σάλιο την ώρα του φαγητού, όταν η όψη και η μυρωδιά της τροφής έκανε τα σκυλιά να γεμίζουν σάλια. Σταδιακά παρατήρησε ότι τα σκυλιά άρχισαν να παράγουν σάλιο ακόμα κι όταν τα πλησίαζε χωρίς να έχει μαζί του τροφή, αλλά μόνο όταν φορούσε την άσπρη ποδιά του.
Οι ψυχολόγοι της τροφής αναφέρουν ότι τέτοιες διατροφικές ρουτίνες που ισχύουν και στους ανθρώπους (π.χ. η σχέση τηλεόρασης και σνακ) μπορεί να είναι καταστροφικές για την κατανάλωση φαγητού, κατά συνέπεια για το βάρος και την υγεία σου.
Το θέμα είναι ότι όσο αλλάζει ο τρόπος ζωής τόσο αυξάνονται κι αυτές οι επικίνδυνες ρουτίνες. Πάει το καθιερωμένο μεσημεριανό και βραδινό που τρώγαμε όλοι στο τραπέζι. Με την αλλαγή των ωραρίων, όλα πρέπει να γίνονται στα γρήγορα.
Συχνά παραλείπεις γεύματα κατά τη διάρκεια της ημέρας ή τρως κάτι στο πόδι, έτσι ώστε να σπαταλήσεις όσο το δυνατόν λιγότερο χρόνο στο φαΐ, προκειμένου να δουλέψεις περισσότερο. Αυτό είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται πιο πολύ στους άντρες. Το 1/3 των αντρών παραδέχεται ότι τρώει απέξω τακτικά σε σχέση με το 1/4 των γυναικών.
Βάλε αυτό το δεδομένο στη ζωή σου. Το φαγητό απ’ έξω παχαίνει. Ερευνα που έγινε στο πανεπιστήμιο Μπράουν το 2006 έδειξε ότι ο σύγχρονος συνδυασμός τού «δεν τρώω τίποτα όλη μέρα και τρώω μόνο το βράδυ» οδηγεί σε υπερβολικό φαΐ και παχυσαρκία. Συγκεκριμένα οι ερευνητές βρήκαν δύο ένοχες συμπεριφορές: παράλειψη πρωινού και κατανάλωση φαγητού απέξω, δύο συνήθειες που οδηγούν σε μεγάλο βαθμό την εμφάνιση παχυσαρκίας σε νέους άντρες.
Για να σταματήσεις αυτές τις κακές συνήθειες, πρέπει πρώτα να αναγνωρίσεις τι σε προκαλεί να τις ακολουθείς και μετά να σκηνοθετήσεις ξανά τη συμπεριφορά σου. Για παράδειγμα, την επόμενη εβδομάδα μπορείς να δοκιμάσεις να αλλάξεις το δρομολόγιό σου και να μην περάσεις από το φούρνο που φτιάχνει εκείνες τις υπέροχες τυρόπιτες. Συγχρόνως πάρε μαζί σου ένα χορταστικό σπιτικό φαγητό, όπως κοτόπουλο με χυλοπίτες ή λαδερά με λίγη φέτα, το οποίο σίγουρα θα ικανοποιήσει την πείνα σου.
Πειραματίσου μέχρι να βρεις αυτό που είναι αποτελεσματικό για σένα. Μερικοί αγοράζουν την τυρόπιτα, αλλά μόνο αν έχουν φάει πρώτα ένα φρούτο κι επανεκτιμήσουν πόσο θέλουν πραγματικά την τυρόπιτα. Τσέκαρε μία άλλη τακτική: εξαφάνισε οτιδήποτε μπορεί να αποσπάσει την προσοχή σου, έτσι ώστε να μπορέσεις να συγκεντρωθείς στο φαΐ σου. Αν τρως στο αυτοκίνητο ή στο γραφείο, κλείσε το ραδιόφωνο ή τον υπολογιστή. Ετσι θα έχεις περισσότερες πιθανότητες να φας λιγότερο, αφού η προσοχή σου θα είναι στο πόσο τρως και στο αν χόρτασες.
Η ποικιλία παχαίνει
Οσο πιο πολλές επιλογές έχεις τόσο πιο πολύ τρως. Ερευνα του πανεπιστημίου Πεν Στέιτ κατάφερε να το αποδείξει αυτό χρησιμοποιώντας γιαούρτι. Παρότι δεν είναι και η πιο αρεστή τροφή, όταν δόθηκε σε εθελοντές, έπρεπε να επιλέξουν μεταξύ τριών γεύσεων γιαουρτιού. Τελικά έφαγαν 20% περισσότερο απ’ ό,τι όταν είχαν μόνο μία επιλογή γεύσης.
Παρασυρόμαστε κι από τη διαφορά εμφάνισης και χρωμάτων που έχουν τα διάφορα φαγητά, γεγονός που ανακάλυψε ο Φόρεστ Μαρς, εφευρέτης των γνωστών καραμελών M&M’s (της γνωστής εταιρείας Mars) το 1940, που οδήγησε και στην επιτυχία της εταιρείας του.
Πριν από μερικά χρόνια, ο Μαρς αποφάσισε να παίξει λίγο με τα χρώματα των M&M’s. Πρόσθεσε μπλε, έκανε τα κόκκινα πιο έντονα κ.λπ. Μετά τα έδωσε σε ειδικούς γεύσης να τεστάρουν αν υπήρχε αλλαγή στη γεύση και οι ειδικοί ανέφεραν ότι τα χρώματα δεν άλλαξαν τη γεύση. Ωστόσο όταν εθελοντές δοκίμασαν τα νέα ανανεωμένα M&M’s επέμεναν ότι η γεύση ήταν διαφορετική κι έλεγαν ότι διέφερε αναλόγως με το χρώμα του κάθε M&M.
Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Consumer Research φοιτητές κατανάλωσαν ή ένα μεγάλο μπολ με καραμέλες (τα γνωστά M&M’s) με επτά διαφορετικά χρώματα ή ένα μπολ με δέκα διαφορετικά χρώματα. Το αποτέλεσμα; Αυτοί που είχαν τα επτά χρώματα έφαγαν κατά μέσο όρο 56 καραμέλες, ενώ οι φοιτητές που έλαβαν τα δέκα έφαγαν 99 καραμέλες (77% περισσότερο).
Σε κανέναν δεν αρέσει η μονότονη διατροφή. Αν αναγκαστείς να φας το ίδιο φαγητό ή την ίδια γεύση για μεγάλο χρονικό διάστημα, στο τέλος θα αρχίσεις να το βαριέσαι και δεν θα θες να το φας άλλο. Τα στοιχεία δείχνουν ότι καλό είναι να αποφεύγουμε πολλές διαφορετικές γεύσεις στο ίδιο γεύμα. Μία μόνο έντονη γεύση σε κάνει να χορταίνεις πιο γρήγορα με λιγότερο φαγητό.
Αυτό μπορεί να είναι αρκετά δύσκολο, ειδικά στη σημερινή κοινωνία όπου βομβαρδιζόμαστε από διαφορετικές γεύσεις και αρώματα. Μπορείς όμως να προσπαθήσεις να αποφύγεις μπουφέδες ή μέρη όπου υπάρχουν πολλά διαφορετικά φαγάδικα. Σκέψου ότι, αν είσαι σε ένα εστιατόριο, δεν θα παραγγείλεις ποτέ δύο γλυκά. Αντιθέτως αν είσαι κάπου σε έναν μπουφέ, θα πάρεις όχι μόνο ένα αλλά και δύο ή τρία γλυκά.
Ενα κόλπο που μπορείς να δοκιμάσεις όταν βρίσκεσαι σε έναν μπουφέ είναι να περιορίζεσαι μόνο σε δύο διαφορετικές τροφές στο πιάτο σου κάθε φορά. Μπορείς να επιστρέψεις και να σερβιριστείς και πάλι. Ετσι περιορίζεις τις διάφορες γεύσεις και την ποσότητα. Αυτό σου δίνει περισσότερο έλεγχο.
Η ψυχολογία της τροφής
Εχει διαφημίσεις κι έχουν αρχίσει να τρέχουν και πάλι τα σάλια σου. Ετσι τρέχεις και πάλι στην κουζίνα να βρεις κάτι να φας. Αυτήν τη φορά όμως θα διαλέξεις πιο συνειδητά τι θα βάλεις στο πιάτο σου.
Παίρνεις ένα μικρό μπολάκι από το ντουλάπι και το γεμίζεις με παγωτό. Επειδή το μπολ είναι μικρό, σου φαίνεται μία χορταστική μερίδα, αλλά στην πραγματικότητα ξέρεις ότι είναι το 1/5 απ’ όσο έτρωγες πριν.
Αντί να φας τεράστιες ποσότητες παγωτού φόρτωσες το παγωτό με ψιλοκομμένη μπανάνα. Εχεις μάθει τώρα να αγαπάς τα φρούτα. Πώς έγινε αυτό; Αντί να πιέζεις τον εαυτό σου να τα τρώει με το ζόρι ακολούθησες ένα κόλπο που σου έδωσαν οι ειδικοί: συνδυάζεις μία τροφή που σου αρέσει (π.χ. παγωτό) με μία που δεν σου αρέσει (φρούτα). Σύμφωνα με έρευνες, μετά από μία εβδομάδα έκθεσης στο συνδυασμό επιθυμητής και ανεπιθύμητης τροφής αρχίζουν να σου αρέσουν και οι δύο τροφές.
Επιπλέον, λόγω ενός μικρότερου κουταλιού σου πήρε πολύ περισσότερο χρόνο να τελειώσεις το παγωτό. Οταν έρθει η ανάγκη για κάτι αλμυρό, το σκέφτεσαι καλύτερα. Αντί να πάρεις μία μεγάλη σακούλα πατατάκια περιορίζεσαι στα ατομικά σακουλάκια κι αυτομάτως γλιτώνεις 200 θερμίδες. Επιπλέον δεν πίνεις το αναψυκτικό, αλλά γεμίζεις ένα ψηλό λεπτό ποτήρι με παγάκια και φυσικό χυμό.
Το καλύτερο στοιχείο αυτών των αλλαγών είναι ότι δεν έχουν σχέση με αυτές τις αυστηρές συμβουλές, που συνήθως έχουν οι δίαιτες απώλειας βάρους. Δεν σε αναγκάζουν να αλλάξεις σε μεγάλο βαθμό τη διατροφή σου, αλλά να κάνεις μικρές αλλαγές, που ούτε εσύ θα τις πάρεις χαμπάρι. Χωρίς δραματικές αλλαγές, θυσίες ή στερήσεις θα δεις τα κιλά να πέφτουν. Αυτό φυσικά σημαίνει ότι όσο πιο ανώδυνα μπορεί να αδυνατίσει κάποιος τόσο πιο πολλές πιθανότητες έχει να συνεχίσει για μακροχρόνιο και σταθερό αδυνάτισμα.
Το τελικό συμπέρασμα
Η ψυχολογία της τροφής, όταν εφαρμόζεται σωστά, σου δίνει τη δυνατότητα να απολαμβάνεις το φαΐ περισσότερο, αλλά τρώγοντας λιγότερο.